Alejandro González Iñárritu'nun yönettiği Birdman, Michael Keaton'un canlandırdığı Riggan Thomson'un hikayesini merkezine alıyor. Eski bir süper kahraman aktörü olan Riggan, Broadway'de başarılı bir oyun sahnelemek için mücadele ederken geçmişiyle olan çatışması gün yüzüne çıkıyor. Film, tamamen tek plan tekniğiyle çekilmiş olmasıyla dikkat çekiyor. Seyirciyi anın içine çeken bu teknik, ruh halini, içsel çatışmayı ve sinema ile tiyatro arasındaki sınırların bulanıklaşmasını ustalıkla yansıtıyor. Michael Keaton'un performansı, yalnızca Riggan’ın başarısı için geçerli olan bir bağ kurmuyor, aynı zamanda aktörlük ve toplumsal beklentiler hakkında derin bir sorgulama gerçekleştiriyor.
Michael Keaton, Riggan Thomson rolünde izleyici karşısına çıkarak unutulmaz bir performans sergilemektedir. Keaton, karakterin içsel çatışmalarını ve sahne korkusunu etkileyici bir şekilde yansıtır. Emma Stone, Riggan'ın kızı Sam olarak, babasıyla olan karmaşık ilişkiyi ustalıkla yorumlamaktadır. Ayrıca Edward Norton, Riggan'ın sahne üzerindeki rakibi Mike Shiner rolüyle dikkat çekmektedir. Norton'ın performansı, karakterinin sürekli olarak kendini sorgulayan yapısıyla mükemmel örtüşmektedir. Diğer oyuncular arasında Naomi Watts, Zach Galifianakis ve Lindsay Duncan gibi isimler de bulunmaktadır. Her biri, filmdeki sürükleyici hikayeye katkıda bulunarak etkileyici karakter görünümleri yaratmaktadır.
Birdman, kimlik, irade ve sanat arasındaki dinamik ilişkileri vurgulayarak, izleyicilere derin bir soru sormaktadır: Gerçekten kimiz ve ne için savaşıyoruz? Riggan’ın süper kahraman geçmişine olan bağı, onun bu başarıyı arzulayışını ve iç huzursuzluğunu yansıtır. İzleyici, onun hikayesindeki metaforlarla sanatın ve yaşamın doğasına dair düşünmeye sevk edilir. İnsanın kendini bulma yolculuğu, toplumun beklentileri ve bireysel istekleri arasındaki çatışma, film boyunca önemli bir alt metin olarak ortaya çıkar. Riggan’ın başkalarının gözünde değer bulma çabası, herkesin kendini kabul ettirme arayışındaki evrensel bir gerçeği temsil eder.
Film, tek plan çekim tekniği ile dikkat çekmektedir. Bu teknik, izleyiciyi hikayenin içine çekerken aynı zamanda karakterlerin duygusal hâllerini yansıtmak için harika bir zemin oluşturur. Iñárritu, gerçek zamanlı bir anlatım ile izleyiciye bir nevi tiyatro deneyimi sunar. Görsel efektler, karakterlerin zihinsel durumlarını ve sahne arkasındaki karmaşayı yansıtarak, izleyiciye başka bir boyutta deneyim yaşatmaktadır.