Chicago, 2002 yılında vizyona giren ve Broadway müzikaline dayanan bir film. Yönetmenliğini Rob Marshall’ın üstlendiği bu eser, izleyiciyi Chicago'nun suç dolu atmosferine davet ediyor. Zengin melodileri ve etkileyici koreografileri ile dikkat çeken film, suçluların gözünden başarıya ulaşma hikayesini anlatıyor. Başarılı bir performans sergileyen oyuncu kadrosu ile de öne çıkıyor. Film, ödülleriyle de kendini kanıtlıyor ve hem müzik severler, hem de sinemaseverler için vazgeçilmez bir yapım haline geliyor. Suç, sosyal adalet ve şöhret arzusu gibi temaların derinlemesine işlendiği bu eser, sinema tarihinde önemli bir yer tutuyor.
Chicago filminde başrolde Renée Zellweger, Roxie Hart karakterine hayat verirken, Catherine Zeta-Jones Velma Kelly rolünü üstleniyor. Richard Gere ise avukat Billy Flynn'i canlandırıyor. Ayrıca, Taye Diggs, Queen Latifah ve John C. Reilly gibi başarılı isimler de filmde dikkat çekiyor. Renée Zellweger, bu rolüyle büyük takdir topluyor, Catherine Zeta-Jones ise performansıyla Akademi Ödülü kazanıyor. Her biri filmdeki karakterlerin derinliklerini başarılı bir şekilde ortaya koyarak, izleyicilerle duygusal bir bağ kuruyor.
Chicago, toplumda kadınların seslerini bulma ve güçlerini elde etme mücadelesinin hikayesini anlatıyor. Suç ve cezanın yanı sıra, başarı hırsı ile medya manipülasyonu temalarını işlerken, sıkı bir şekilde toplumun adalet anlayışını sorguluyor. Kadın karakterlerin, toplumsal normlara karşı koyarak erkek egemen bir dünyada kendilerini kanıtlamaları, filmdeki ana fikirlerden birisidir. Ayrıca, şöhretin getirdiği geçici mutluluğun aslında bir yanılsama olduğunu ve gerçek değerlerin neler olduğu üzerine düşündürüyor. Bu derin alt metin, izleyicinin düşünmesini sağlarken eğlenceli sahneleri ile de göz dolduruyor.
Chicago, göz alıcı kostümleri ve enerjik dans sahneleri ile dikkat çekiyor. Film, geçmiş dönemlerin atmosferini başarılı bir şekilde yansıtan görsel estetiğiyle öne çıkarken, müzik ve dansın iç içe geçtiği sahnelerde müzikal bir şölen sunuyor. Karanlık ve parlak ışıklar arasında gidip gelen sinematografisi, izleyiciye hem yazı stili hem de sahne düzenlemeleri ile görsel bir festivali andırıyor.